Vijf zinnen op de lokale nieuwssite geven exact weer waarom we nog niet op koers zitten om de wereld schoner achter te laten dan toen we erop kwamen. Vijf zinnen zijn er nodig om het duurzaamheidsprobleem bloot te leggen, vijf zinnen welke ons vertellen dat het nu niet goed genoeg gaat.
Hoezo “moeten” we er aan verdienen ? Ik dacht dat we het allemaal doen om de wereld schoon achter te laten voor onze kinderen? Accepteer dat duurzaamheidsdoelstellingen niet altijd met een hoge EBIT behaald worden, dat geeft meer ruimte in de bedrijfsmodellen.
De consument, als belangrijkste schakel in de keten, zal na het lezen van dit soort berichten niet met méér enthousiasme de flesjes en blikjes afwassen om daarna in de rij te gaan staan om ze in te leveren bij een plakkerige, niet werkende automaat. Of het blijven opstapelen van het thuisafval omdat de ophaaldienst maar één keer in de vier weken langskomt ivm kostenstijging van de Gemeente.
Er zijn zoveel mooie en duurzame producten binnen groot Europa te vinden, vergelijk eens de lokale sourcing met het goedkope plastic uit Azië. En weten we zeker dat het niet ons eigen plastic is dat we weer terugkopen na het eerst gedumpt te hebben in dezelfde landen?
Bij recyclingbedrijven staat het water aan de lippen en tegelijk klotst bij het Afvalfonds de miljoenen aan niet-geïnd statiegeld over de plinten. Ik zie hier kansen voor beide partijen.
De regering zint blijkbaar op actie. Welke regering? En als we weer een vooruitstrevend duurzaam beleid mochten krijgen, welke route kiest deze regering dan? Weer de weg van de minste weerstand via de consument? SUP heffing, Afvalfondsheffing, Diftar heffing , hogere belasting op afval etc etc. Het gevolg van een zoveelste heffing? Een nog minder enthousiaste consument dan hierboven beschreven met een negatief effect.
Mijn oplossingsgedachte? Ontlast juist de belangrijkste schakel, de consument. Faciliteer genoeg manieren om snel en efficiënt (steeds minder) consumentafval op te halen. Dit zal een mix van nascheiding, statiegeld , Filigrade en de gebruiker betaald zijn. Zorg ervoor dat de recyclingbedrijven het statiegeld uitgekeerd krijgen zodat men meer technische innovaties kan doen om het proces efficiënter te maken. Promoot Europese productie of belast import.
De beste verpakking is géén verpakking, neem dit als basis voor elk verpakkingsproject. Bouw hem daarna op met de minst schadelijke, gerecyclede of goed te recyclen mono versie. Herbruikbaar is een alternatief, maar de verantwoordelijkheid van foodsafety kan (nog) niet bij de consument komen te liggen, deze verantwoordelijkheid ligt prima bij productie en retailers.
Als we de belangrijkste schakel, de consument faciliteren en de route daarna technisch slim inregelen (zoals we met het accubeleid gedaan hebben), zal de cirkel gaan draaien en plaatst mijn lokale krant hele andere berichten .
Martijn Walters, National Accountmanager bij Moonen Packaging