De visstick op het bord van je kind kan zo maar gevangen zijn onder dwangarbeid, zo blijkt uit onderzoek van The Outlaw Ocean. Misstanden in de Chinese visserij zijn blijkbaar nog steeds aan de orde van de dag, want ook arbeids- en mensenrechten worden geschonden. De verantwoordelijkheid daarvoor ligt niet bij de consument die de visstick uit de koeling van de supermarkt trekt – al lijkt dat soms wel zo.
Die verantwoordelijkheid ligt namelijk vooral (ook) bij de bedrijven. Om te zorgen dat bedrijven hun verantwoordelijkheid goed kunnen nemen, is duidelijke wetgeving van groot belang.
Niet voor niets stond in het WRR-rapport dat recent uitkwam: de overheid moet de normen stellen waarbinnen bedrijven opereren. Daar vallen ook normen onder die burgers beschermen tegen gezondheidsrisico’s.
Want vis is zeker niet het enige voorbeeld van een overheid die te weinig normeert. Kijk alleen maar hoe Nederland zich in Brussel onthield van stemming over het verbieden van glyfosaat, terwijl de Tweede Kamer dat wel adviseerde. Of hoe de accijns op vapen nog steeds nul procent is, terwijl onderzoeken al lang aantonen dat het schadelijk is.
MVO Nederland roept de overheid op die normen dan ook echt vast te leggen in duidelijke wetgeving. Op het vlak van internationaal maatschappelijk verantwoord ondernemen (imvo), zodat mensenrechten beschermd worden tot ver in de keten. En op het vlak van gezondheid en natuur.
Kortom: het algemene belang moet meer centraal staan. Ook als dit een uitdaging is voor de gevestigde belangen. De overheid moet zich laten inspireren door de toekomst en zich niet klem laten zetten door het verleden.
Wouter Scheepens, directeur a.i. MVO Nederland