Volgens berekeningen bereikt het afval hierna binnen twee jaar de kusten van Hawaï om al een jaar later California te bereiken. Wetenschappers uit Hawaï vrezen het allerergste en hopen met hun voorspellingen de opruimwerkzaamheden beter te coördineren, maar vooralsnog onderneemt niemand actie.

Captain Charles Moore, de Amerikaanse ontdekker van de Plastic Soep en gast tijdens de Plastic Soep Driedaagse in ons land: “Het afval van de tsunami gaat onvermijdelijk een ramp veroorzaken die groter is dan elke olieramp ook. De Amerikaanse organisatie die verantwoordelijk is voor afval op zee, de National Oceanographic and Atmospheric Administration (NOAA), is niet in staat om een antwoord te formuleren. Er wordt geen enkele preventieve maatregel genomen, terwijl steeds meer groepen vrijwilligers zich melden om een blokkade op te werpen in zee voordat het grootste beschermde kustgebied ter wereld voor altijd verloren gaat. Plastic is namelijk nog erger dan olie, want vergaat de komende duizend jaar niet.”

Of het afval ook radioactief is, weten we niet. Recentelijk is bij een Japanse presentator wel acute leukemie vastgesteld na het eten van rijst uit de stad Fukishima. Japan heeft de verkoop van rijst uit het getroffen gebied vervolgens onmiddellijk verboden. Daarnaast is er in de afgelopen decennia zoveel militair afval in de ocean gedumpt, dat de kans groot is dat deze conventionele en chemische wapens nu door de Japanse tsunami kunnen aanspoelen, zegt Ryo Sato, marine onderzoeker bij Global Gree, een Amerikaanse organisatie die is aangesloten bij het Internationale Groene Kruis: “De wapens liggen onder meer in een zee van amper 200 meter diep voor de kust van Japan.” Ook dit afval heeft grote consequenties voor het zeeleven.

De 5Gyres, Pangaea Explorations, de Algalita Marine Research Foundation en het International Pacific Research Center van de Universiteit van Hawaï organiseren daarom een expeditie naar het drijvende afval uit Japan om data te verzamelen. Deze expeditie vertrekt op 1 mei 2012. Het grootste gedeelte van de rommel komt uiteindelijk terecht in de great Pacific Garbage Patch; de nu al enorme plastic soep in het noorden van de grote oceaan.

OVER DE PLASTIC SOEP DRIEDAAGSE

Op het 12de Nationaal Sustainability Congres op 30 november te Den Bosch lanceert de Plastic Soup Foundation een driedaagse campagne om Nederland bewust te maken van één van de meest onzichtbare en grootste afvalverzamelingen op aarde: het plastic zwerfafval in onze oceanen, maar ook in alle andere wateren: kerkhoven van troep uit de hele wereld. De ontdekkers van het mondiale plastic soepprobleem in de zeeën, de Amerikanen Charles Moore en Marcus Eriksen, presenteren voor het eerst de nieuwste onderzoeksresultaten. Vervolgens geven zij een persconferentie van 10:30 uur tot 11:30 uur. Ook inhoudelijke deskundigen van Stichting Noordzee en DHV nemen hieraan deel.

De Verenigde Naties schat dat ieder mens gemiddeld 140 kilo plastic per jaar gebruikt. Minstens 6,4 miljoen ton daarvan belandt in oceanen en dringt -doordat vogels en vissen het vaak giftige afval voor voedsel aanzien -langzaam maar zeker onze eigen voedselketen binnen. Plastic verteert niet langs de biologische weg.

Tijdens de Plastic Soep Driedaagse zijn Charles Moore (de wereldwijd vermaarde ontdekker van de Plastic Soep), Marcus Eriksen en Anna Cummins (founders van researchinstituut 5Gyres, dat onderzoek doet naar de mate van Plastic Soep in alle oceanen) te gast in ons land. Alle drie staan internationaal bekend als zeer deskundig en voorspellen een milieucatastrofe die zijn weerga niet kent.

Op de kaft van het net verschenen boek Plastic Ocean van Charles Moore schrijft de New York Times: “A hero, … Mr. Moore is the first person to have pursued serious scientific research by sampling the garbage patch.” Tijdens deze driedaagse wordt echter niet alleen stilgestaan bij het probleem, maar gaat het ook over strategie & innovatie om tot (deel)oplossingen te komen. Het is namelijk nog niet te laat; we kunnen er nog iets tegen doen.