Momenteel is in het Europees Parlement de aanpak van conflictmineralen in een laatste beslissende fase. Het gaat spannend worden of het Europees Parlement de lijn van de Europese Commissie volgt, of toch kiest voor aanscherping van de wetgeving die conflictmineralen moet tegen gaan.
GroenLinks-Europarlementariër Judith Sargentini zette zich voordat zij in het Europarlement werd gekozen, in voor de strijd tegen bloeddiamanten. Met succes. Sinds 2009 probeert zij de EU ertoe te bewegen om conflictmineralen aan te pakken. Zo schreef zij een rapport op eigen initiatief om de druk voor wetgeving op te voeren. Een meerderheid van het Europees Parlement steunde haar oproep. Inmiddels heeft de Europese Commissie voorstellen uitgebracht, maar die bereiken wat GroenLinks betreft onvoldoende het doel. Ook internationale campaigners zijn ontevreden over het ambitieniveau. Vorig jaar bezocht Sargentini in Afrika het gebied waar deze problematiek speelt.
In deze persbriefing beantwoorden we enkele veel gestelde vragen over conflictmineralen en de aanpak ervan.
Wat zijn conflictmineralen?
Tin, coltan, wolfraam en goud zijn voorbeelden van grondstoffen die gebruikt worden in onze computers, mobiele telefoons en andere producten die we dagelijks in handen hebben. Deze mineralen komen voor een belangrijk deel uit landen die gebukt gaan onder geweld en oorlog. In plaats van welvaart voor de lokale bevolking leiden deze mineralen tot extra geweld en uitbuiting. Gewapende groepen hebben de mijnen in handen en gebruiken de opbrengst om wapens aan te schaffen en hun strijd te bekostigen. Zo financieren de kopers van deze mineralen, waaronder Europese bedrijven, indirect oorlogen en houden ze erbarmelijke arbeidsomstandigheden in stand.
Op dit moment bespreekt het Europees Parlement wetgeving die hier een einde aan kan maken. De Europese Commissie heeft onder druk van de autoindustrie en andere grotere bedrijven een tandeloos voorstel gepresenteerd. GroenLinks wil een effectieve wet zodat de opbrengsten van mineraalhandel niet meer verdwijnen in de zakken van rebellen en de consumenten in Europa weten of de producten die zij kopen conflictmineralen bevatten of niet.