De thema’s Environmental, Social en Governance (ESG) krijgen nog onvoldoende aandacht in jaarverslagen van organisaties binnen de publieke sector, blijkt uit onderzoek van PwC. In de 50 geanalyseerde verslagen wordt voornamelijk toelichting gegeven op het gebied van Environmental. Dat is opvallend gezien de maatschappelijke impact van de publieke sector, wat binnen de S (Social) van ESG valt.
Richard Goldstein, voorzitter van de publieke sectorgroep bij PwC: ‘De publieke sector heeft een belangrijke, regisserende rol in transities en zou hierbij het voortouw moeten nemen in de wijze van rapporteren. Gezien de klimaatproblemen is de sector de vrijblijvendheid wel voorbij’. Uit het rapport ‘Duurzaamheidsverslaggeving in de publieke sector: groei in verantwoording over duurzame meerwaarde’ blijkt dat maar liefst 38 procent van de publieke organisaties niet rapporteert over CO2-emissies. De organisaties die wel rapporteren, hanteren diverse ‘scopes’. Dit loopt van alleen de eigen uitstoot (scope 1) tot de uitstoot die in de keten wordt gerealiseerd (scope 3). Standaardisering om te rapporteren over CO2 leidt daarmee tot vergelijkbaarheid in de sectoren.
Organisaties binnen de onderwijssector zetten een meer positieve toon als het gaat om de volledige toelichting op de CO2-uitstoot. Gemeenten rapporteren, in tegenstelling tot de andere onderzochte sectoren, op alle drie de onderdelen van ESG. Kijken we naar de onderwijssector, dan zien we dat de onderdelen ‘Social’ en ‘Governance’ minder vaak terugkomen in de verslaglegging. Voor alle (sub) sectoren geldt dat het verantwoorden langs de lijn ambitie, realisatie en (bij)sturing versterkt kan worden.
Uitvoeringsorganisaties zijn wat betreft duurzaamheidsverslaglegging verder dan overheden. Maar over de gehele linie is de verslaglegging niet consistent. Die inconsistentie is te verklaren ‘omdat rapporteren over duurzaamheid binnen de publieke sector niet verplicht is’, zegt Goldstein. ‘Wat nodig is, is een uniform framework om te rapporteren, net zoals het bedrijfsleven hanteert. Dat framework geldt dan voor alle organisaties binnen de sector. De rapportagevereisten kun je ophangen aan de EU-richtlijn ‘Corporate Sustainability Reporting Directive’ (CSRD) voor grote ondernemingen.’ Maar een framework alleen is niet genoeg. ‘Het is belangrijk dat regelgeving de initiatieven versterkt en andersom. Maak je ambities concreet en zorg voor consistente en transparante rapportages, dan gaan we meters maken.’ besluit Goldstein.
Het volledige rapport is hier te vinden.