Een rapport van het New Weather Institute ‘Dirty Tackle – the growing carbon footprint of football’ dat vandaag is gepubliceerd, onthult dat de CO2-voetafdruk van de wereldwijde voetbalindustrie ongeveer gelijk is aan de jaarlijkse emissies van Oostenrijk of ongeveer 60% meer dan die van Uruguay, het land dat in 1930 het eerste WK organiseerde. Het is ook gelijk aan de emissies van het verbranden van 150 miljoen vaten olie.

Het onderzoek is de eerste wereldwijde beoordeling van de CO2-uitstoot van voetbal in de hele sector, met behulp van een onlangs ontwikkelde methodologie van het New Weather Institute. Het omvat emissies op stadionniveau, inclusief die door bouw, alle reisgerelateerde emissies, merchandise en de milieu-impact van belangrijke sponsorovereenkomsten met vervuilende bedrijven. Het beoordeelt ook internationale en clubcompetities in de mannen- en vrouwencompetities. Deze robuustere beoordeling van de impact van voetbal is de eerste in zijn soort en is bedoeld om voetbal te helpen zijn groeiende bijdrage aan klimaatverandering beter aan te pakken.

David Wheeler, profvoetballer voor Wycombe Wanderers FC,: “De klimaatcrisis wordt snel een grote zorg voor professionele spelers, omdat het de toekomst van het voetbal bedreigt. Als speler en ouder wil ik dat kinderen dezelfde kansen krijgen om het spel te spelen als ik had toen ik opgroeide. De klimaatcrisis bedreigt dat.

Het aanpakken van de groeiende impact van voetbal op het milieu en het verminderen van de uitstoot ervan is essentieel om een ​​toekomst veilig te stellen waarin voetbal nieuwe generaties kan blijven opwinden en inspireren. Er beginnen groene scheuten te ontkiemen op voetbalvelden over de hele wereld, waar fans en spelers samenkomen om ambitieuze en onmiddellijke actie te eisen. Wat echter nodig is, is echt leiderschap van bestuursorganen. Ze staan ​​al onder druk van spelers als het gaat om de steeds langer wordende voetbalkalender, die spelers overbelast. Als spelers zijn we niet bang om onze stem te laten horen, maar we hebben FIFA en degenen aan de top nodig om te luisteren.”

Vóór dit rapport waren eerdere schattingen van de impact van voetbal op het milieu van lage kwaliteit. Deze schattingen hebben belangrijke elementen van de emissies van de sport uitgesloten, wat heeft geleid tot een wijdverbreide onderschatting van de impact van voetbal en versnipperde pogingen om deze aan te pakken. Klimaatactie binnen voetbal staat nog in de kinderschoenen en richt zich over het algemeen op het verminderen van operationele emissies. Maar deze inspanningen worden ondermijnd door de grote uitbreiding van internationale toernooien, het aantal gespeelde wedstrijden en de promotie van vervuilende bedrijven. Dit rapport legt uit hoe zinvolle reducties betekenen dat al deze problemen worden aangepakt en dat verantwoordelijkheid wordt genomen voor het vervoer van degenen die wedstrijden bijwonen.

Volgens de nieuwe gegevens wordt geschat dat slechts één wedstrijd tijdens een FIFA Men’s World Cup Finals tussen de 44.000tCO2e en 72.000tCO2e uitstoot; het equivalent van tussen de 31.500 en 51.500 gemiddelde Britse auto’s die een heel jaar rijden. Deze cijfers omvatten geen emissies gerelateerd aan sponsoring met een hoge CO2-uitstoot, waarvan wordt geschat dat ze de totale emissies gemiddeld met meer dan 350% per wedstrijd verhogen. In de Engelse Premier League wordt geschat dat één wedstrijd ongeveer 1.700 tCO2e uitstoot, waarbij reisgerelateerde emissies ongeveer de helft van het totaal uitmaken. Dit stijgt met ongeveer 50% voor een wedstrijd in een internationale clubcompetitie, voornamelijk vanwege vliegreizen van toeschouwers, en nog meer als gesponsorde emissies worden meegerekend.

Tessel Middag, profvoetballer voor Rangers F.C. met 44 interlands voor het Nederlands elftal,: “Voetbal moet wakker worden voor de dreiging die klimaatverandering met zich meebrengt. Van elk overstroomd veld tot spelers die gevaar lopen door extreme hitte, de gevolgen van het klimaat beginnen de fundamenten van voetbal te ondermijnen. Zonder dringende verandering zal het alleen maar erger worden. In plaats van een bron van vervuiling te zijn, kan voetbal een krachtig instrument voor verandering zijn, door een sport die zo geliefd en aanbeden is over de hele wereld te gebruiken om een ​​gezonde, leefbare planeet veilig te stellen.”

Belangrijke bevindingen in het rapport zijn:

  • De primaire bronnen van vervuiling door voetbal zijn: sponsorovereenkomsten met zwaar vervuilende bedrijven, reizen voor wedstrijden (zowel internationaal als binnenlands) en stadionbouw. ​​Over het geheel genomen bedragen de totale emissies ongeveer 64-66 miljoen tCO2e per jaar.
  • Sponsorschappen die zwaar vervuilende activiteiten promoten, dragen verreweg het meest bij aan de CO2-voetafdruk van voetbal en maken 75% van het totaal uit. Deze ‘gesponsorde emissies’ verhogen de vraag naar vervuilende producten en levensstijlen, zoals lange vliegreizen, onder het wereldwijde miljarden publiek.
  • Exclusief de emissies die voortvloeien uit sponsoring, wordt de wereldwijde totale CO2-voetafdruk van voetbalactiviteiten geschat op 13-15 miljoen tCO2e per jaar, wat gelijk staat aan de emissies van een land als Costa Rica.
  • De activiteiten die het meest bijdragen aan dit totaal zijn fanreizen naar wedstrijden en de bouw van nieuwe stadions. Luchtvervoer en autotransport zijn met name problematisch.
  • Er is duidelijk bewijs dat de uitbreiding van internationale voetbaltoernooien en de toename van het vliegverkeer dat ze veroorzaken, de emissies verhogen.
  • Het FIFA-wereldkampioenschap voor mannen is de afgelopen jaren verantwoordelijk geweest voor 6,5 miljoen tCO2e gedurende de vierjarige cyclus, die zowel de kwalificatie als de finale omvat. De meeste emissies zijn geconcentreerd tijdens de finale. Dit totaal omvat niet de gesponsorde emissies, die aanzienlijk variëren van toernooi tot toernooi.
  • De totale emissies van vrouwenvoetbal vormen een zeer klein deel van die van het mannenvoetbal, maar zullen waarschijnlijk snel stijgen als gevolg van de huidige uitbreiding van de sport.

Professionele voetballers en campagnevoerders gebruiken deze nieuwe gegevens om meer klimaatactie te eisen van voetbalbestuursorganen en besluitvormers, waaronder het beëindigen van vervuilende sponsorovereenkomsten en de uitbreiding van internationale toernooien. Ze waarschuwen dat voetbal steeds kwetsbaarder wordt voor de gevolgen van klimaatverandering. Onlangs nog, toen Los Angeles door bosbranden werd getroffen, zou het acht wedstrijden organiseren op het WK van 2026, gesponsord door ’s werelds grootste olie- en gasbedrijf, Aramco.

Helaas is er door voetbalbestuursorganen nauwelijks erkenning geweest voor de dreiging die klimaatverandering vormt voor de hele voetbalpiramide en de verantwoordelijkheid van het spel om actie te ondernemen. Het meest opvallende is dat FIFA een enorm, ongekend commercieel partnerschap is aangegaan met Aramco, de staatsgigant op het gebied van fossiele brandstoffen in Saoedi-Arabië en ’s werelds grootste olie- en gasbedrijf. De sponsorovereenkomst werd bekritiseerd door meer dan 130 vrouwelijke spelers vanwege zorgen over vrouwenrechten, de veiligheid van LGBTQ+-gemeenschappen en de aanhoudende vervuiling van Aramco.

Terwijl zowel FIFA als UEFA zich hebben aangesloten bij het UN Sports for Climate Action Framework, dat hen verplicht tot een reductie van 50% van de emissies tegen 2030, geven de uitbreiding van toernooien en vervuilende sponsoring aan dat de emissies niet dalen, laat staan ​​in de mate die nodig is om die publieke toezeggingen na te komen.

Dr. Stuart Parkinson, van Scientists for Global Responsibility die het onderzoek leidde: “Ondanks de massale aantrekkingskracht en het wereldwijde publiek, worstelt voetbal om grip te krijgen op de werkelijke impact op het milieu vanwege fragmentarische gegevens en de uitsluiting van belangrijke gebieden van de CO2-voetafdruk, met name gesponsorde emissies. Dit onderzoek documenteert overtuigend bewijs dat voetbal een grote vervuiler is en dat de bijdrage aan klimaatverandering groeit. Het laat ook zien dat er weinig aanwijzingen zijn dat besluitvormers bereid zijn om het vervuilingsprobleem van het spel adequaat te beoordelen, laat staan ​​de nodige stappen te ondernemen om het te verminderen.”