In het bijgewerkte Groundswell-rapport van de Wereldbank dat vandaag is vrijgegeven, blijkt dat klimaatverandering een steeds krachtiger aanjager wordt van migratie. In het slechtste scenario zouden 216 miljoen mensen in zes wereldregio’s tegen 2050 gedwongen zijn in hun land te verhuizen. Hotspots van interne klimaatmigratie zouden al in 2030 kunnen ontstaan ​​en zich voortzetten te verspreiden en te intensiveren tegen 2050. Het rapport stelt ook vast dat onmiddellijke en gezamenlijke actie om de wereldwijde emissies te verminderen en groene, inclusieve en veerkrachtige ontwikkeling te ondersteunen, de omvang van klimaatmigratie met maar liefst 80 procent zou kunnen verminderen.

Klimaatverandering is een krachtige motor van interne migratie vanwege de impact op het levensonderhoud van mensen en het verlies aan leefbaarheid op zeer kwetsbare locaties. Tegen 2050 zou Sub-Sahara Afrika maar liefst 86 miljoen interne klimaatmigranten kunnen zien; Oost-Azië en de Stille Oceaan, 49 miljoen; Zuid-Azië, 40 miljoen; Noord-Afrika, 19 miljoen; Latijns-Amerika, 17 miljoen; en Oost-Europa en Centraal-Azië, 5 miljoen.

“Het Groundswell-rapport is een grimmige herinnering aan de menselijke tol van klimaatverandering, met name voor de armsten ter wereld – degenen die het minst bijdragen aan de oorzaken ervan. Het schetst ook duidelijk een weg voor landen om enkele van de belangrijkste factoren aan te pakken die klimaatgedreven migratie veroorzaken”, zegt Juergen Voegele, vice-president van duurzame ontwikkeling van de Wereldbank. “Al deze problemen zijn fundamenteel met elkaar verbonden en daarom is onze steun aan landen gepositioneerd om samen klimaat- en ontwikkelingsdoelstellingen te behalen en tegelijkertijd een duurzamere, veilige en veerkrachtige toekomst op te bouwen.”

Het bijgewerkte rapport bevat projecties en analyses voor drie regio’s: Oost-Azië en de Stille Oceaan, Noord-Afrika en Oost-Europa en Centraal-Azië. Het bouwt voort op de nieuwe en baanbrekende modelleringsaanpak van het vorige Groundswell-rapport van de Wereldbank uit 2018, dat betrekking had op Sub-Sahara Afrika, Zuid-Azië en Latijns-Amerika.

Door gebruik te maken van een op scenario’s gebaseerde benadering, verkent het rapport mogelijke toekomstige resultaten, die besluitvormers kunnen helpen vooruit te plannen. De aanpak maakt de identificatie mogelijk van interne hotspots voor in- en uitgaande migratie van het klimaat, namelijk de gebieden waaruit mensen naar verwachting zullen verhuizen als gevolg van toenemende waterschaarste, afnemende gewasproductiviteit en zeespiegelstijging, en stedelijke en landelijke gebieden met betere omstandigheden om een ​​nieuw bestaan ​​op te bouwen.

Het rapport biedt een reeks beleidsaanbevelingen die kunnen helpen de factoren die klimaatmigratie stimuleren te vertragen en voor te bereiden op verwachte migratiestromen, waaronder:

  • De wereldwijde uitstoot verminderen en er alles aan doen om de temperatuurdoelstellingen van het Akkoord van Parijs te halen.
  • Interne klimaatmigratie inbedden in vooruitziende groene, veerkrachtige en inclusieve ontwikkelingsplanning.
  • Voorbereiden op elke fase van migratie, zodat interne klimaatmigratie als adaptatiestrategie kan leiden tot positieve ontwikkelingsresultaten.
  • Investeren in een beter begrip van de drijvende krachten achter interne klimaatmigratie om gericht beleid te informeren.