Recent heeft de EU besloten via de omnibus regelgeving om voor een groot aantal bedrijven de CSRD-vereisten (Corporate Sustainability Reporting Directive) te laten vervallen. Daarmee verdwijnt ook de verplichting tot limited assurance van duurzaamheidsrapportages. Een besluit dat op het eerste gezicht de administratieve lasten voor het bedrijfsleven vermindert, maar dat bij nader inzien een ernstige bedreiging vormt voor onze klimaatdoelstellingen.
De harde cijfers liegen niet
Een studie van Berg, Huidobro en Rigobon (maart 2024, aangepast in april 2025) bevestigt wat velen al vermoedden: bedrijven die geen assurance op hun CO2-data laten uitvoeren, onderschatten hun daadwerkelijke uitstoot systematisch. Niet met een paar procent, maar met maar liefst 13,7% voor absolute emissies en 9,5% voor koolstofintensiteit.
Het onderzoek, dat data van duizenden beursgenoteerde bedrijven omvat, toont ook aan dat het stellen van emissiereductiedoelen via het Science-Based Targets initiative (SBTi) op zichzelf niet leidt tot daadwerkelijke CO2-reductie. Alleen de subset van bedrijven die assurance verkrijgen voor hun emissiedata, realiseren betekenisvolle emissiereducties.
Een perverse prikkel
Door de CSRD-verplichting voor veel bedrijven te laten vervallen, creëert de EU onbedoeld een perverse prikkel. Bedrijven die serieus werk maken van hun klimaatdoelstellingen en daarbij externe verificatie zoeken, lijken op papier méér uit te stoten dan hun concurrenten die zonder verificatie rapporteren. Met andere woorden: de meest verantwoordelijke bedrijven worden gestraft.
In een tijd waarin beleggers, financiers en consumenten steeds vaker beslissingen baseren op klimaatprestaties, kan dit leiden tot kapitaalvlucht van juist die bedrijven die het meest transparant zijn over hun werkelijke klimaatimpact.
De maatschappelijke kosten
De maatschappelijke kosten van deze beleidskeuze zijn potentieel enorm. Als nationale koolstofinventarisaties systematisch 13,7% te laag zijn door het ontbreken van verplichte assurance, ondermijnt dit de effectiviteit van alle klimaatbeleid dat hierop gebaseerd is. Het bereiken van de Europese klimaatdoelstellingen wordt hierdoor verder bemoeilijkt. Bovendien maakt het ontbreken van betrouwbare, geverifieerde data het voor investeerders vrijwel onmogelijk om transitierisico’s adequaat in te schatten, wat kan leiden tot systematische mispricing van klimaatrisico’s in de financiële markten.
Fou-Khan Tsang, Voorzitter Raad van Bestuur aaff
