Hiermee willen ze tegemoet komen aan een groeiende vraag naar wat ze omschrijven als -duurzame cao’s”. Het gaat hier meer bepaald om een contract tussen vakbonden en werkgevers waarin niet (alleen) over loon wordt onderhandeld, maar waarin beide partijen concrete maatregelen afspreken om het bedrijf in kwestie duurzamer te maken. Doel van deze publicatie is vakbondsleden inspiratie te verschaffen door hen ideeën, voorbeelden en enkele meer uitgewerkte thema’s aan te reiken voor de invulling van duurzame cao’s, om duurzaamheid in de eigen werkomgeving toe te passen.
Zo besteedt de gids onder meer aandacht aan thema’s als duurzame energie, ethisch beleggen van sectorale pensioenfondsen, een sociaal aansprakelijkheidscertificaat voor bedrijven, wieg tot graf benadering van een product, bedrijfsvervoerplannen, bodemsanering bij overnames, substitutie van schadelijke stoffen, duurzaam consumeren en produceren (met sensibilisering rond -eerlijke handel” en een duurzaam aankoopbeleid), diversiteit in het personeelsbeleid (non-discriminatie).
Het zijn thema’s dus die kaderen binnen de tendens naar maatschappelijk verantwoord ondernemen. Een manier van ondernemen die niet alleen oog heeft voor economische facetten van bedrijfsvoering, maar ook aandacht besteedt aan milieu- en sociale aspecten. Maatschappelijk verantwoord ondernemen houdt ook in dat voor elk vervaardigd product de hele productieketen wordt bekeken. Niet alleen op vlak van leefmilieu maar ook voor wat betreft de sociale aspecten.
Het innovatieve aan deze praktijkgids, is dat het op zoek gaat naar methodes om duurzaamheid te integreren op de werkvloer. En wel op die manier dat het werknemers er een aanwijsbaar voordeel uit kunnen halen. Duurzaamheid heeft wel eens de neiging om een (te) vaag concept te blijven waardoor de motivatie om zich ervoor in te zetten soms ontbreekt. Meer nog, in het verleden werd het idee van een duurzame CAO ook misbruikt: de toename van de milieu-investeringen van een bedrijf werd door het bedrijf in de balans gelegd met loonsverhogingen in arbeid. Op die manier moesten de werknemers opdraaien voor de milieutaken van het bedrijf via een groene cao. Dat is een idee dat gelukkig niet zo vaak meer voorkomt, en dat is maar goed ook. Want zo laat je mensen echt geloven dat er een dualiteit (concurrentie) moet zijn tussen arbeid en milieu, ook op bedrijfsvlak.