Boekshop Duurzaamheid algemeen

De economie is wellicht hét centrale voortbrengsel van homo sapiens. Govert Buijs wijst ons de weg naar “een economie van de vreugde’, een wereld waarin de economie de mens dient in plaats van andersom.

Waartoe is de economie op aarde? Waarom werken we zo hard? Zouden we niet gewoon toe kunnen met vijftien uur werk in de week, zoals Keynes ooit voorspelde? En waarom tellen we al dit gewerk dan ook nog eens bij elkaar op, zodat we één verzamelnaam kunnen gebruiken: “de economie’, waarmee het nu eens slecht kan gaan en dan weer goed, die kan groeien, krimpen, tot stilstand komen of juist floreren – en waar we dan ook nog voortdurend zorgen over hebben?
Inmiddels hebben we een economie die zo ongeveer het hele gelaat van de aarde bedekt, met overal bouwwerken, wegen, verontreinigde lucht en vervuilde zeeën. In dit aanstekelijk geschreven essay probeert Govert Buijs de vraag naar het waarom van die economie als product van menselijke activiteit te beantwoorden en een hoger doel te formuleren: een economie van de vreugde.

CODE ORANJE VOOR HET LEVEN OP AARDE zet de innovatieexplosie van heden ten dage in het pers­pectief van de evolutie. Hiermee boort Allerd Stikker een nieuwe laag aan in de discussie over de toekomst van de mensheid. Aan de hand van een viertal grote innovatieve sprongen in de evolutie, wordt beschreven hoe de innovaties die vooraf gingen aan het ontstaan van Homo sapiens plaatsvonden met een ononderbroken coherentie en een gebalanceerde wisselwerking tussen meetbare en niet-meetbare waarden. Sindsdien blijkt dat de mens zich praktisch alleen bezig houdt met de materiële en meetbare aspecten van innovaties. Alles wijst erop dat er daardoor ernstige ontspo­ringen in natuur en samenleving kunnen ontstaan, indien niet tussen 2020 en 2050 bijsturingen zullen plaatsvinden.

Stikker geeft aan welke kansen er liggen om het tij tijdig te keren voordat zich in de nabije toekomst een nieuwe innovatiesprong in de evolutie zal voordoen.

Als jouw zorgen over de opwarming van de aarde zich beperken tot angst voor de stijgende zeespiegel, dan zie je slechts het topje van de ijsberg. Het is veel, veel erger dan je denkt. Klimaatverandering wordt vaak beschouwd als een langzaam proces, maar de onheilspellende effecten ervan zien we nu al: hete zomers, grote droogte, allesverwoestende overstromingen en orkanen. De mensheid wordt tegenwoordig jaarlijks overvallen door natuurrampen die zich vroeger maar één keer
in een mensenleven voltrokken.

In De onbewoonbare aarde brengt David Wallace-Wells de laatste wetenschappelijke inzichten samen tot een schokkende aanklacht: we slagen er maar niet in om een betere toekomst voor de mensheid voor ons te zien, laat staan dat we naar zo’n idee handelen. Als we onze aanpak van klimaatverandering en de manier waarop miljarden mensen leven niet snel veranderen, zullen binnen één generatie desastreuze ontwikkelingen plaatsvinden waardoor delen van de aarde aan het einde van deze eeuw onbewoonbaar zullen zijn.

David Wallace-Wells is historicus en schrijver. Hij werkte onder andere voor The Paris Review, The New York Sun, Slate, Wired, Harper’s, The Nation, Newsweek, The New Republic en The Washington Monthly. Momenteel is hij adjunct-hoofdredacteur van New York Magazine. Hij schrijft regelmatig over klimaatverandering en de nabije toekomst van wetenschap en technologie.

David Wallace-Wells schreef het meest gelezen artikel ooit voor New York magazine. Lees het artikel ‘The Uninhabitable Earth’ hier

Complex probleem toegankelijk beschreven, met leuke oplossingen. Vanaf 8 jaar.

Na een leuk verjaardagsfeestje kijken vier vrienden om zich heen. Wat een troep! Overal liggen etensresten, inpakpapier, ballonnen en plastic speelgoed… Wat gebeurt er met dit afval?

Lulu, Daan, Emma en Amir gaan op onderzoek uit en leren hoe ze goed voor de aarde kunnen zorgen. Tot hun verrassing is groen leven helemaal niet zo moeilijk! Alle beetjes helpen en ook jij kunt meedoen. Neem een zero waste lunch mee naar school, trek een trui aan als je het koud hebt of tover oude rommel om tot iets nieuws. Dit boek staat boordevol groene tips voor een betere wereld.

Ga voor groen!

‘Ik bedoel maar’ is een bundeling van de columns die Vera Dalm schreef voor Tijdschrift Milieu tijdens haar periode als voorzitter van de VVM. Vera Dalm is ook directeur van Milieu Centraal.

Kennis en passie voor de wereld om haar heen, dát is Vera Dalm ten voeten uit. Dit boek bundelt alle columns die zij tijdens haar voorzitterschap van de VVM publiceerde in Tijdschrift Milieu. Een rol die ze met veel energie en enthousiasme vervulde.

Haar columns bestrijken de periode 2011 – 2018. Je leert niet alleen Vera’s drijfveren, zorgen en ergernissen kennen, maar wordt als lezer ook persoonlijk aangesproken. En dat is typisch Vera: de columns maken grote vraagstukken behapbaar. Daarmee is het boek tegelijkertijd een spiegel: de columns zetten aan tot denken en actie.

Download het boek gratis (pdf)

Arctica is voor velen nog onbekend en onbemind, de meest mysterieuze en minst onderzochte plek op aarde. Even groot als Europa en net zo intrigerend als een verre planeet. Velen riskeerden door de eeuwen heen hun leven om iets van haar geheimen te ontrafelen en zijn van haar gaan houden.

Poolreizigster Bernice Notenboom ondernam drie expedities naar de Noordpool. Ze is besmet met het poolvirus: de fascinatie voor de adembenemende schoonheid en stilte, de intense fysieke ervaringen van reizen in de vrieskou door onvoorspelbaar terrein. Maar ook een fascinatie voor de zichtbare effecten van de opwarming van de aarde. “We verliezen in een rap tempo onze koeling, met ingrijpende gevolgen voor iedereen op aarde,’ schrijft ze. Arctica ontroert met de spannende belevenissen, ontberingen en onvergetelijke reizen van Bernice Notenboom en haar vele voorgangers: de poolhelden uit de negentiende eeuw. We raken mét haar in de ban van dit onbekende continent. En wellicht maken we, net als Bernice, na lezing een diepe buiging voor haar schitterende schoonheid.

Bernice Notenboom (1962) is poolreizigster, klimaatjournaliste, filmmaakster en geeft lezingen over haar ijskoude ervaringen. Ze leidde drie expedities naar Spitsbergen (2016-2018) met ruim honderd bestuurders van grote Nederlandse ondernemingen. Met haar film Seablind (2016) heeft ze de scheepvaartwereld wakker geschud voor de effecten van roetuitstoot op Arctica. Haar boek Tegenpolen (2011) werd genomineerd voor de Bob den Uyl Prijs.