‘De Duurzaamheidsrevolutie’ ziet de turbulente tijdgeest – ‘meer van hetzelfde’ is vervangen door ‘niets blijft hetzelfde’ – als een unieke kans om de wereld te verduurzamen. Dit lukt echter alleen als honderd jaar oude managementdogma’s en twintig jaar oude duurzaamheidsdogma’s vervangen worden. Dergelijke paradigmaverschuivingen komen alleen tot stand op basis van leiderschap. Leiders spelen in de 21ste eeuw dezelfde rol als priesters en missionarissen in de 20ste eeuw. Ze wijzen de weg en doen aan zingeving.
Volgens Verhagen bieden efficiëntie, risicoreductie en planning geen antwoord op de belangrijkste managementuitdaging van dit moment: hoe om te gaan met verandering in het kwadraat? Efficiënte organisaties lijken op een mammoettanker. Ze zijn kwetsbaar omdat ze veerkracht, reactiesnelheid en aanpassingsvermogen ontberen en slecht bestand zijn tegen onverwachtse en onvoorspelbare politieke, economische en ecologische schokken. Niet Henri Ford maar Charles Darwin is raadgever: “het is niet de sterkste of de meest intelligente soort (organisatie) die overleeft, maar degene die zich het best aan verandering aanpast.” Wat betreft duurzame ontwikkeling heeft het accent altijd teveel gelegen op het repareren van tekortkomingen, aldus de auteur. “Het oplappen van een structureel onduurzaam systeem leidt uiteindelijk slechts tot een opgelapt onduurzaam systeem.” Daarom moeten we nu de sprong maken naar duurzame ontwikkeling als systeemverandering. Dit vereist een andere manier van kijken. Verhagen ziet duurzame ontwikkeling primair als een mentale bevrijdingsbeweging, want “we worden gegijzeld door patronen en mentale modellen die vaak even onzichtbaar zijn als de ijsberg waar de Titanic op vastliep.”
Toch is de auteur optimistisch. De laatste jaren is een nieuwe dynamiek ontstaan. Op het speelveld van duurzame ontwikkeling veranderen de spelregels en de verhoudingen tussen de spelers. Voor steeds meer ondernemingen groeit duurzaamheid uit tot dé manier om concurrentievoordeel te behalen. Het is niet langer de slagroom op, maar de bodem onder de business-taart. Bedrijven ontdekken het nog grotendeels onbenut marktpotentieel van duurzaamheid en beginnen dat te exploiteren door de ontwikkeling van duurzame producten en diensten. Zo ontstaat geleidelijk ook een nieuwe polariteit. Het zijn niet langer maatschappelijke organisaties en bedrijven die tegenover elkaar staan, maar voorlopers en achterblijvers. Deze nieuwe polariteit loopt deels dwars door de oude scheidslijnen heen. Het boek stopt de voorlopers een hart onder de riem en waarschuwt achterblijvers om zich op tijd aan te passen. “Wie niet aan duurzaamheid werkt, heeft over vijftien jaar geen bestaansrecht meer.”